ตัดห่วงเมื่อถึงเวลา

ลืมพูดถึงเรื่องห่วงในวินาทีที่คุณรู้ตัวว่าจะไป
ต้องวางให้ลง ตัดให้ขาด เพราะทำอะไรไม่ได้แล้ว

นึกถึงคุณจะต้องโดดลงน้ำว่ายเข้าฝั่ง เพราะเรือมันจมแล้ว
คุณจะอาลัยอะไรอีก จะคิดจะขนอะไรอีก

จิตขณะตายเป็นอย่างไร อะไรคือตัวถ่วง อะไรคือที่พึ่งของท่าน

นึกตรึกให้ดี และนึกถึงบ่อยๆจนคุ้นเคยรุ้ว่าคุณจะทำอะไรเมื่อถึงเวลานั้น

บางครั้ง ผมลองนอนนิ่งๆ ในห้องที่ปิดไฟมืดสนิทไร้แสง แล้วนึกว่าวินาทีนี้คือวินาทีที่เรากำลังจะตาย เราจะลำดับจิต ลำดับสมาธิอย่างไร ผมจะทำอะไรบ้าง

แรกๆมันยากนะที่จะทำให้ทัน หลังๆก็จะนึกว่า เออ การคิดบ่อยๆมันเหมือนซักซ้อมจนชำนิชำนาญเหมือนกันนะ หลังๆก็คล่องแคล่วขึ้น

ผมชอบทำตามนี้นะ หลับตา นึก เอาล่ะวินาทีนี้เราจะไป เอ้าตั้งสติให้นิ่ง เข้าสมาธิให้ลึกที่สุด แล้วดูจิตประกอบให้รู้ตัว เล่าสั้นๆประมาณนี้ เดี่ยวจะว่าไปกันใหญ๋ (ฮา)

ยิ่งเวลาเจ็บ เวลาป่วยนี่นจะมีเวลาเยอะ เอามาฝึกสมาธิ เอามาซักซ้อมดีนัก เพราะไม่แน่ว่าวินาทีนั้นจะไปสบายๆ แบบเจ้บมากๆ ป่วยมากๆตั้งสติไว้ได้ทันมั้ย

เล่าสู่กันฟังครับ